Call of Juarez The Cartel Review

Oh, en een nieuw onderdeel van de vrij succesvolle oproep van Juarez -serie veroorzaakte geen vertrouwen. Het is niet verwonderlijk, omdat de actie van het spel werd uitgesteld met al het Wild West -geliefde in de moderne tijd, en de term werd kort gegeven. Ik had geen tijd om te knipperen en de consoleversie is al vrijgegeven, ze had lage schattingen op zijn zachtst gezegd. De pc -versie is nog niet uitgekomen, en de piraat is al volledig op torrents en wacht op degenen die het downloaden. Dus besloot ik te downloaden om te zien wat ze met de game deden, waarom ik niet op de release wachtte? Vanwege die zeer beoordelingen met een gemiddelde score van 5.0 van 10. De game kwam kort uit en na het voorbijgaan besloot ik om mijn indrukken te delen.

Oude nieuw Wilde West
Zoals ik al eerder zei, werden 30betcasinonl.org de acties van het spel verplaatst naar de moderne tijd, maar de min is niet groot, en als het correct wordt gebruikt, zou er een pluspunt zijn, maar in onze harde wereld is alles hier niet zo eenvoudig voor, het heeft de game negatief beïnvloed. In het begin houdt de plot niet veel, zelfs als er interessante karakters zijn. Ik zal er in meer detail over praten
Ben McCall-Police Los Angeles, Vietnam oorlogsveteraan, afstammeling van St. Raia McColla
Eddie Guer, een agent van de afdeling Drug Fighting, is een gokspeler die graag de wet in zijn voordeel overtreedt
Kim Evans – FBI -agent
(Ja, ik heb de info over de personages van Wikipedia gescist).
Maar terug naar de plot. De Amerikaanse regering creëert een speciale groep om kartel Juan Mendoses te bestrijden (een afstammeling van de hoofdstukken van het eerste deel. De samenstelling van deze groep omvat boven de genoemde karakters. Zo’n plot is aangenaam? Nee, niet gelukkig. In het begin is de hele game niet blij. Ik zal het iets later over het spel zelf praten, maar laten we nu terug naar de plot. Verder wordt het verhaal veel interessanter, maar ik zal er niet over blijven vertellen als ::
1 wil niet bederven.
2e luie kont, en ik ben te lui om een ​​paar woorden over de plot te schrijven.

Zoals in een cruise of niet?
Nu zal ik je vertellen over het schema. Ook zij doet in eerste instantie niet waarom? Omdat alles zo helder is dat de ogen roeren en in eieren veranderen. In mijn geheugen is dit de eerste game waar je het eerste niveau moet passeren dat je nodig hebt om twee paar zwarte glazen te dragen. Maar dit is slechts het eerste niveau, dan zullen de ontwikkelaars de blind rijden en het spel zal een normaal kleurenschema verwerven. En wat hebben we met texturen? De textuur van de muur is hier niet slecht (beter dan in de versie voor de doos waarin ik speelde). Maar met de modellen van de personages is alles hier niet al te goed, het meest interessante karakter van Ben is zo-zo getekend, en de modellen van vrouwen (die veel zijn vanwege het feit dat we vaak bars en stripclubs slepen) en het haar laat veel te wensen over. Maar de graphics veroorzaken nog steeds geen niveau en walging.
Pif-paf
Nu zullen we de gameplay aanraken. Hij is hier, dat in het begin dat uiteindelijk zo is. Schieten in vergelijking met eerdere delen is niet interessant, de terugkeer wordt alleen gevoeld in de Sloan -modus (waar ik het over zal hebben), en de AI van de vijanden is zo dom dat het onbegrijpelijk wordt hoe ze in het algemeen naar het kartel zijn gebracht. Problemen hier niet alleen bij het fotograferen. Er zijn praktisch geen interessante spelsituaties, al was het maar schaatsen op auto’s (paarden vervangen). De dynamiek is toegenomen, maar vanwege het ontbreken van interessante spelsituaties is spelen saaier geworden. 3 tekens worden ons gegeven om uit te kiezen, maar ze verschillen niet van elkaar. Natuurlijk hadden twee broers in het laatste deel geen volledig andere gameplay, maar er waren op zijn minst verschillen. Nu over het rijden met auto’s, laten ze ze er vele malen op rijden, we zullen ofwel erin schieten of een auto rijden, en vreemd genoeg, dit doet er geen last van. Geen serieus dynamische achtervolgingen en ze zullen je zeker niet laten vervelen. Laten we het hebben over de slush, wanneer je een voldoende aantal vijanden doodt, wordt de schaal gevuld en de tijd zal vertragen op de knop, een vrij grote regressie vergeleken met het tweede deel (we herinneren ons Thomas). Aan het einde zal het schieten vervelen, maar het goede van het spel is kort en er zal geen anale pijn zijn.

Conclusie
Concluderend wil ik zeggen over geluid en stemacteren. De muziek wordt uit het laatste deel genomen en er is niets speciaals over te zeggen. Met het geluid van het spel is alles zo -zo. Als vreemde geluiden van klachten niet veroorzaken, dan lijkt het geluid van wapens meer op het geluid van speelgoedmachines en pistolen. Ik heb de originele stem niet gehoord, maar de lokalisatie is niet slecht. Natuurlijk passen de intonaties niet in het spel, soms is er zelfs een robovois, maar de stemmen zijn goed geselecteerd en de vertaling wordt kwalitatief gemaakt, er zijn geen ballen en dressoirs. Wat hebben we uiteindelijk? Een game met een goede plot, mooie graphics, maar met problemen in de gameplay en verloren sfeer van het Wilde Westen. De game is niet zo hopeloos als critici geloven, maar het is verre van het niveau van eerdere delen. Spel voor een keer. Is het de moeite waard om een ​​licentie te kopen? Ik denk nee, tenzij je een koppige fan bent of, in extreme gevallen, omwille van een coöperatie.
Beoordeling: 6.5 punten